توضیحات
این مثال، قابلیت های برازش منحنی هایپرالاستیک را نشان می دهد که برای انتخاب پارامترهای مدل سازنده برای برازش داده های تجربی استفاده می شود. چندین موضوع که بر دقت برازش منحنی تأثیر می گذارد مورد بحث قرار می گیرد. اعتبار سنجی مدل سازنده حاصل با مقایسه با یک آزمایش کششی-پیچشی نشان داده شده است
چندین مدل تشکیل دهنده هایپرالاستیک را می توان برای مدل سازی رفتار تغییر شکل بزرگ مواد الاستیک استفاده کرد. با این حال، گاهی اوقات انتخاب پارامترها برای مطابقت کافی با رفتار مواد دشوار است. فرآیند برازش منحنی، پارامترهای مدل ساختاری فراالاستیک را با مجموعه‌ای از داده‌های تجربی با استفاده از حداقل‌سازی حداقل مربعات برازش می‌دهد.
برازش منحنی نسبتاً ساده است، اما شرایط خاصی می تواند بر دقت مدل سازنده حاصل تأثیر بگذارد. بنابراین، مدل سازنده باید با داده های تجربی مقایسه شود تا اطمینان حاصل شود که رفتار مواد را به اندازه کافی در محدوده واقعی تغییر شکل بازتولید می کند.
یک مدل ساختاری مورد نیاز است که با رفتار یک ماده لاستیکی طبیعی ولکانیزه شده تا 100 درصد کرنش مهندسی در انواع حالت‌های تغییر شکل مطابقت داشته باشد.
در این مسئله، داده‌های تجربی از شبیه‌سازی مجموعه تست هایپرالاستیک (آزمون‌های کشش تک محوری، دو محوری و مسطح) با استفاده از نمونه‌های آزمایشی رایج به‌دست می‌آیند. با استفاده از این داده ها، پارامترهای یک مدل سازنده با استفاده از قابلیت های برازش هایپرالاستیک که بر استفاده از مدل هایپرالاستیک سه، پنج، و نه پارامتری Mooney-Rivlin تمرکز دارند، تعیین می شوند.
پس از نشان دادن روش برازش و انتخاب یک مدل سازنده مناسب، یک آزمایش کشش-پیچ خوردگی شبیه‌سازی شده و با داده‌های تجربی مقایسه می‌شود تا پیش‌بینی‌های مدل را تأیید کند.
